© 2017-2022 SNE Chrystusa Króla

Adres:

Kaplica św. Barbary przy centrum handlowym Silesia City Center

ul. Chorzowska 109

40-101 Katowice

Kontakt:

snekatowice@gmail.com

Intencje modlitewne

Potrzebujesz modlitwy?

Wyślij swoją intencję.

Polub stronę SNE Chrystusa Króla na Facebooku
i bądź na bieżąco ze wszystkimi informacjami:

Podsumowując, każda ze Szkół Nowej Ewangelizacji opiera swoją działalność na trzech filarach – na kerygmacie, charyzmacie i na wspólnocie. Każda Szkoła jako swoją główną strategię działania przyjmuje ewangelizowanie, formowanie ewangelizatorów i formowanie formatorów. W tym celu wszystkie Szkoły posługują się głównie tymi samymi metodami, czyli kursami. Szczegółowy sposób działania każdej szkoły wyznacza jej indywidualna wizja – rozeznawana w modlitwie i akceptowana przez całą wspólnotę.

Głównym narzędziem formacji w Szkole Nowej Ewangelizacji są kursy. Ich treść również wyraża strategię SNE. Są więc wśród nich takie, które mają charakter typowo ewangelizacyjny, następnie takie, które formują ewangelizatorów, ostatecznie zaś te, które formują formatorów ewangelizatorów. Każda Szkoła, oprócz tych podstawowych założeń funkcjonowania ma swoje specyficzne powołanie. Wszystkie Szkoły powołane są do ewangelizacji. Szczegóły realizacji tego powołania są jednak różne dla różnych Szkół. Stąd istotne jest, aby każda Szkoła Nowej Ewangelizacji wiedziała jakie jest to jej specyficzne powołanie, jaka jest jej „wizja”. Wizja wyznacza to, co trzeba robić, jak to robić i kiedy tego dokonać. Zatem tym, co charakteryzuje każdą Szkołę Nowej Ewangelizacji jest jej wizja.

M. Moran mówi o tym, że wizja jest w pewnym stopniu marzeniem, ale nie o rzeczach, które są nieosiągalne. Wizja mówi o przemianie marzeń w rzeczywistość. Wizja jest tym, na czym trzeba się skoncentrować w pierwszym rzędzie. Musi ona być z jednej strony poza zasięgiem, ale z drugiej musi być też realistyczna. Musi wymagać od nas wysiłku, być czymś, za czym warto pójść, po co warto sięgać, ale musi też być w zasięgu, chociaż w momencie jej ustalania może być trochę poza nim. Musi mieć też określony punkt końcowy, by można było stwierdzić kiedy wizja jest zrealizowana. O wizję trzeba się modlić, trzeba ją rozeznawać, a to może często długo trwać. Wizja daje wspólnocie i jej członkom inspirację, wizja motywuje, pobudza do wzrostu, stawia wyzwania. Wizja jest także wymagająca i ograniczająca. Gdy wizja jest określona i wiadomo co jest powołaniem danej Szkoły, czyli co ma ona robić i jak to robić, to jednocześnie staje się jasne, do czego Bóg jej nie powołuje. Każda Szkoła powinna swoje działania ograniczać do tych, które mieszczą się w jej wizji. Praca poza wizją osusza wspólnotę. Zatem, by wizja przynosiła życie musi mieć ograniczenia, a nawet stawiać ostre granice działalności, by chronić przed rzeczami, do których Bóg danej wspólnoty nie powołuje. Trzeba trzymać się wizji po to, by się nie wypalić.

Wizja jest dana przez Boga, od Niego pochodzi, ale musi także przejść przez Ciało, czyli przez całą wspólnotę. Wizja musi być zakomunikowana całemu Ciału i przyjęta przez nie. Ma być taka, by każdy członek wspólnoty ją obejmował, by każdy w niej uczestniczył, by każdy uznał ją jako swoją. Wizja jest wspólnym dziełem. Wizja musi się rozwijać. Każda wspólnota przechodzi przez pewne stadia wzrostu i zmian. Od wizji, pomysłu, poprzez etap narodzin, następnie dzieło się rozwija, wzrasta, aż osiąga dojrzałość i stabilizację. Na tym etapie, aby uchronić się przed zachwianiem, stagnacją i upadkiem należy powracać do fazy pomysłu. To jest moment, w którym można zrodzić nowe rzeczy, działać w nowy sposób, mieć nowe, większe wizje.

Żeby Szkoła Nowej Ewangelizacji mogła skutecznie służyć musi wypełniać swoje powołanie, realizować wizję daną od Boga. Tylko wtedy rozwija się, wzrasta w świętości i przynosi owoc obfity.

Wizja

Ewangelizacja, formowanie ewangelizatorów oraz kształcenie formatorów ewangelizatorów - to główne zadania realizowane przez SNE

Celem SNE jest nie tylko ewangelizacja. SNE w swojej działalności przyjmuje metodę Jezusa i Jego Apostołów, oznacza to, że chce przygotowywać innych do tego, by mogli skutecznie przekazywać Dobrą Nowinę o Jezusie. Oprócz ewangelizowania zajmuje się więc formacją ewangelizatorów. Nie na tym jednak posługa SNE się kończy. Ostatecznym celem jest formowanie formatorów ewangelizatorów zgodnie z poleceniem św. Pawła, jakiego udzielił on Tymoteuszowi:

„a to, co usłyszałeś ode mnie, za pośrednictwem wielu świadków, przekaż wiarygodnym ludziom, którzy będą zdolni nauczać też innych” (2 Tm 2, 2).

Misją Jezusa było zbawienie wszystkich ludzi, wszechczasów i wszystkich krańców ziemi. Żyjąc na ziemi był jednak ograniczony czasem i przestrzenią, dlatego na początku swojej działalności zgromadził wokół siebie uczniów, aby w ten sposób pomnożyć swoją obecność i przedłużyć swój zasięg. Troska o tłumy, które za Nim szły nie była dla Niego najistotniejszym zadaniem. Jego wysiłki koncentrowały się na siedemdziesięciu dwóch uczniach (Łk 10, 1). Jezus więc zajmował się nie tylko szerzeniem Dobrej Nowiny, ale formacją uczniów, którzy mogli kontynuować Jego dzieło. Jezus nie ograniczył się jednak do formowania uczniów. Zmierzał do tego, aby każdy z Jego uczniów pewnego dnia stał się mistrzem zdolnym do formowania innych uczniów. Uczniami Jezusa, którzy stali się mistrzami innych byli Apostołowie.

Cele

Formacja

Święty Paweł rozumiał podstawową prawdę, że ewangelizatorem nie jest ten, kto tylko ewangelizuje, ale ten, kto formuje ewangelizatorów. Wiedział, że nie jest w stanie dotrzeć z Dobrą Nowiną o Chrystusie do wszystkich miejsc, dlatego uformował innych, aby Ewangelia mogła rozprzestrzeniać się aż po krańce ziemi. Przekazał też swym uczniom, aby i oni czynili to samo. Podstawowym zadaniem Pawła, tak samo jak Jezusa, było przygotowanie ekipy ewangelizatorów, którzy mieli następnie kontynuować misję głoszenia Dobrej Nowiny. Paweł spostrzegł, że nie jest w stanie dalej biec sam, więc poświęcił się tworzeniu ekipy zawodników, którzy będą kontynuować jego bieg. Jego głównym celem przestało być ewangelizowanie, a zaczęło być formowanie ewangelizatorów. To im poświęcał najwięcej czasu, z nimi dzielił się swoimi doświadczeniami i sekretami posługi apostolskiej. Paweł nie zmierzał tylko do tego, aby praktycznie przygotować swoich współpracowników, ale przede wszystkim chciał uformować w nich mentalność ewangelizacyjną i serce apostolskie.

Nie pozostał jednak przy formowaniu ewangelizatorów. Jego wizja nie ogranicza się tylko to „produkowania” ewangelizatorów. Przede wszystkim formuje formatorów ewangelizatorów i tą wizję przekazuje innym (por. 2 Tm 2, 2). Potrzeba wciąż formować nowych ewangelizatorów, którzy są zdolni formować następnych. Paweł zasiewał w świadomości swoich uczniów, że tak samo jak ewangelizatorem nie jest ten, kto jedynie ewangelizuje, ale formuje ewangelizatorów, tak samo apostołem jest ten, kto formuje formatorów apostołów.

Jeśli posługa ewangelizacyjna wzoruje się na strategii Jezusa i Jego apostołów, to pierwszeństwem w niej musi być czynienie uczniów, formowanie ewangelizatorów, którzy staną się potem apostołami formującymi kolejnych ewangelizatorów i kolejnych formatorów ewangelizatorów. Cel formacji nie może ograniczać się do tego, by stać się ewangelizatorem. Trzeba tworzyć uczniów, a żeby było to możliwe, należy stać się mistrzem. Mistrzem staje się ten, kto wydaje na świat nowych uczniów. Jedyną metodą, która gwarantuje, że łańcuch głoszenia Ewangelii nigdy się nie przerwie jest formacja formatorów. Skuteczność podejmowanych działań można zmierzyć nie tym, co robimy, lecz tym, czego udaje się nauczyć innych.

Szkoła Nowej Ewangelizacji za swoją strategię przyjmuje właśnie formowanie ewangelizatorów i formowanie formatorów. Wynika to ze świadomości, że tylko w ten sposób dzieło głoszenia Dobrej Nowiny może się rozprzestrzeniać coraz bardziej w czasie i przestrzeni. Marnowaniem sił byłoby samo ewangelizowanie. Pomnażaniem sił jest formowanie formatorów.

Parafrazując przypowieść o siewcy (por. Mt 13, 3-9), w którym ziarno padające na ziemię wydaje owoc trzydziesto, sześćdziesięcio lub stokrotny można powiedzieć, że plon trzydziestokrotny przynosi ewangelizacja, plon sześćdziesięciokrotny formacja ewangelizatorów, zaś plon stokrotny formacja formatorów.

Duchowość Szkoły Nowej Ewangelizacji w Polsce stanowi bycie uczniem Jezusa, dlatego czynnikiem głównym jest otwarcie na Ducha Świętego, aby pod Jego działaniem każdy uczestnik doświadczył nowego spotkania z Chrystusem, jako osobistym Zbawicielem i Panem, oraz nowego zapału ewangelizatora. Idąc za słowami Jana Pawła II wypowiedzianymi w Częstochowie w 1997 r.: „Duszą Nowej Ewangelizacji jest głębokie życie wewnętrzne, ponieważ tylko ten, kto trwa w Chrystusie przynosi owoc obfity (por. J 15, 5)”, Szkoła Nowej Ewangelizacji za swoją „duszę” uznaje głębokie życie wewnętrzne, dlatego też styl życia duchowego wyznaczają:

• codzienna modlitwa Słowem Bożym,

• aktywne uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła – zwłaszcza w sakramencie Pokuty i Pojednania oraz Eucharystii,

• współpraca z działaniami Kościoła diecezjalnego – pod przewodnictwem Biskupa.

Podstawą funkcjonowania każdej Szkoły Nowej Ewangelizacji jest oparcie się na trzech filarach: kerygmacie, charyzmacie i wspólnocie (KeKaKo). Każdy z tych elementów jest niezwykle ważny i przejawia się w każdym działaniu SNE.

Codzienna lektura Słowa Bożego

to jedna z podstaw głębokiego życia wewnętrznego

Duchowość

Loga niektórych z 39 obecnie działających SNE w Polsce

Koinonia (gr. "wspólnota") - wspólnota z Kielc, w ramach której działa pierwsza Szkoła Nowej Ewangelizacji w Polsce

W Polsce pierwsza Szkoła Nowej Ewangelizacji powstała w 1993 roku w Kielcach, podejmując bliską współpracę z międzynarodowym dyrektorem tego dzieła J. H. Prado Floresem. Szkoła ta przyjęła nazwę SNE św. Pawła. Wchodzi ona w skład międzynarodowego projektu – KeKaKo – Katolickiego Stowarzyszenia, które skupia kerygmatyczne Szkoły Nowej Ewangelizacji, oraz w skład ACCSE/2000 (Stowarzyszenia Koordynatorów Katolickich Szkół Nowej Ewangelizacji).

W 1995 r. w Kielcach odbyła się dwumiesięczna międzynarodowa formacja ewangelizatorów prowadzona przez Szkołę Nowej Ewangelizacji św. Pawła. Wydarzenie to dało początek kolejnym SNE w diecezjach w Polsce i Europie.

Obecnie w Polsce Szkoły istnieją również na terenie innych diecezji, współpracując ze sobą na zasadzie partnerstwa. Wszystkie one są zjednoczone we współpracy formacyjnej w ramach Programu „Redemptoris Missio” i posiadają zatwierdzenie w Kościele Katolickim. Są wśród nich Szkoły diecezjalne, w Seminarium Duchownym Diecezjalnym, zakonne (Księży Zmartwychwstańców i Księży Saletynów), a także parafialne. Każda ze Szkół Nowej Ewangelizacji, podlega biskupowi diecezji, w której pracuje. Wszystkie działania Szkół Nowej Ewangelizacji są podejmowane w porozumieniu z hierarchią Kościoła oraz w posłuszeństwie pasterzom.

Program „Redemptoris Missio” to program duszpasterski powstały w odpowiedzi na wezwanie Jana Pawła II do nowej ewangelizacji. Zrzesza on szkoły diecezjalne z całej Polski, z których każda zatwierdzona jest przez biskupa danej diecezji i jemu bezpośrednio podlega. Program jest narzędziem dla już istniejących ruchów, stowarzyszeń, wspólnot podstawowych, grup modlitewnych i parafii w ich pracy ewangelizacyjnej, jak również daje możliwość zainicjowania nowych wspólnot modlitewno – ewangelizacyjnych. Program ten to wizja odnowionego Kościoła, który głosi kerygmat (Osobę Jezusa jedynego Zbawiciela, Pana i Mesjasza), czyni to z mocą Ducha Świętego, będąc wspólnotą zewangelizowaną i ewangelizującą.

Szkoła nie wiąże się z żadnym ruchem, ma własną tożsamość. Chce być pomocą dla Kościoła, narzędziem, dzięki któremu wierzący pozostając w swojej duchowości i na miejscu, na którym postawił go Bóg, będzie mógł wykonywać jeszcze lepiej to, co jest jego pracą, to, co jest jego powołaniem.

SNE w Polsce

J. H. Prado Flores założył Szkołę Nowej Ewangelizacji św. Andrzeja w Meksyku w Guadalajara w 1980 roku. Duchowość tej szkoły wywodzi się z życia św. Jana Chrzciciela. Przyprowadził on Andrzeja jako pierwszego do Jezusa. Andrzej jest osobą, która przechodzi ze Starego Testamentu do Nowego, zmienia się jego mentalność. Przyprowadza on do Jezusa Szymona, swego brata. W 1981 roku do J. H. Prado Floresa dołączył o. Emiliano Tardif i od tego momentu na stałe ze sobą współpracowali.

SNE św. Andrzeja dała początek wielu innym szkołom mieszczącym się na całym świecie, również w Polsce. Międzynarodowym dyrektorem Szkół Nowej Ewangelizacji jest Jose H. Prado Flores. Od 1990 r. poszerza się wizja działalności Szkoły Nowej Ewangelizacji dzięki kontaktom i doświadczeniom we Włoszech oraz w Europie Wschodniej. W 1993 r. została przeprowadzona Międzynarodowa Szkoła Nowej Ewangelizacji w Rzymie. Do J. H. Prado Floresa i o. E. Tardif dołącza o. R. Arganaraz. Obecnie na świecie istnieje około 2000 Szkół Nowej Ewangelizacji. Formują one świeckich do podejmowania zgodnie z Christifideles laici i Redemptoris Missio misji ewangelizacyjnej w świecie współczesnym. Szkoła przygotowuje do tego, by głosić Dobrą Nowinę o Jezusie w świecie współczesnym, czyniąc to w taki sposób, aby każdy katolik potrafił przekazać Słowo Boże w formie prostej, żywej i skutecznej. Szkoła pracuje nieustannie w różnych stronach świata, prowadząc teoretyczno-praktyczne kursy, przygotowane tak, by mogły w nich uczestniczyć osoby w różnym wieku.

Pierwsza Szkoła

Jan Paweł II i Jose H. Prado Flores (inicjator SNE)

Szkoła Nowej Ewangelizacji powstała jako odpowiedź na słowa Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16, 15; por. Mt 28, 19). Jest także konsekwencją wezwania Ojca Świętego do nowej ewangelizacji, które zostało wypowiedziane najpierw w Nowej Hucie w 1979, gdzie Papież zapowiedział, że „rozpoczyna się nowa ewangelizacja, jak gdyby druga, a przecież ta sama, co pierwsza”, a następnie w 1983 roku na Haiti, gdzie mówił o konieczności zaangażowania się w nową ewangelizację, „nową w swym zapale, w swych metodach, w swym wyrazie”.

Za inicjatora Szkół Nowej Ewangelizacji uznaje się Jose H. Prado Floresa. Jest on biblistą i ewangelizatorem. Napisał 33 książki na temat ewangelizacji. Dotychczas ewangelizował w 52 krajach na 5 kontynentach. Był również wysłany przez Papieża, by głosić rekolekcje dla księży w 17 krajach.

Inspiracja powstania SNE

"Nowa Ewangelizacja
powinna być nowa
w zapale, metodzie

i środkach wyrazu".

Jan Paweł II, Haiti 1983

Wszystkie teksty pochodzą ze strony SNE Gliwice: snegliwice.org/sne